امروز یکشنبه 04 آذر 1403 http://alih.cloob24.com
0

مقدمه:

در گذشته بحث های زیادی در مورد ریشه ی آموزش و پرورش در جریان بود از جمله این که آیا این واژه از واژه ی «هدایت کردن» یا«تربیت کردن» مشتق شده است ولی امروزه ما می دانیم که«هدایت کردن» به معنی تربیت کردن نیز استفاده می شود یعنی هر دو واژه در هر یک از دیدگاه های متفاوت آموزش و پرورش به کار گرفته می شود.

«به یک معنا انسان موجودی عاقل است بنابراین بحث از تلقّی آموزش و پرورش به عنوان عامل عاقل ساختن انسان عجیب به نظر می رسد.» (بارو، 1376،ص 111) بدیهی است وقتی مردم از ارتقای عقلانی یا عاقل ساختن کسی سخن می گویند، در معنا خواهان آنند که او بهتر بیندیشد و بسیاری از دست اندرکاران آموزش و پرورش چنین معانی را مرادف می کنند (همان ص 112)

برای بهتر اندیشیدن نیاز به محیطی مناسب و نیروی کار ویژه ای است که آموزش و پرورش در رأس آن قرار دارد و نحوه ی مدیریت مستقیم و یا با واسطه ی او ـ از طریق مدیران مدارس ـ تأثیر فوق العاده ای در پیشبرد این اهداف، بلکه موفقیت دو چندان آن دارد و این همان همت مضاعف و نتیجه ی آن یعنی کار مضاعف است.

بیان مسأله: موفقیت نظام آموزشی کشور در گرو نیروی کار موفق که گردانندگان آینده ی این جامعه محسوب می شوند

این امر میسر نمی شود مگر با همت و تلاش هر چه بیشتر معلمان و پشتیبانی مسؤولان آموزش وپرورش و به طور کلی رهبران و مدیران آموزشی

رهبر آموزشی کیست؟ «رئیس آموزش و پرورش، مدیر آموزشگاه، رئیس بخش یا هر رهبر رسمی دیگر را رهبر آموزشی می گویند. هر یک از این افراد به تفاوت قسمتی از وقت خود را صرف بهبود برنامه ی آموزشی آموزشگاه ها

می کند.»(وایلز، 1382، ص 26)

وظیفه ی مدیر و رهبر آموزشی چیست؟

«سازمان و تشکیلات اداری، وسایل و تجهیزات، روابط بین کارکنان آموزشی و خدمات مربوط به رفاه معلم، تنها وسایلی هستند که بهترین امکانات را برای آموزش بهتر به وجود می آورند.

مدیریت آموزشی عبارت از یک کوشش تعلیم و تربیتی است که برای بهتر انجام دادن کار معلمی در خدمت معلمان قرار دارد.

همه ی معلمان برای انجام دادن کارهایی که صورت می دهند دارای استعداد فطری بیشتری هستند. عوامل بسیاری از قبیل عدم بینش کافی، تجارب تلخ گذشته، فشار نا مطلوب اجتماعی، ناسازگاری در روابط انسانی، وضع نا مطلوب اداری و استخدامی و نابسندگی در ارزشیابی صحیح از کار معلم، مانع از این است که معلمان، تمام توان و استعداد خود را در راه معلمی به کار بندند. وظیفه ی رهبر آموزشی در آموزشگاه، یاری به معلمان برای آزاد ساختن این نیروهای نهفته است(همان، ص 9)ووینمسشمکیشسنیتتنشس آزاد ساختن این نیروهای نهفته است(همان، ص 9)

عواملی که می توانند به توسعه ی کار و افزایش کار آمدی در جامعه کمک نمایند:

آموزش و پروزش به عنوان رکن توسعه و مولد ترین بخش جامعه، محسوب می شود. جامعه ی مدتی ابتدا در خانواده و آنگاه در آموزش و پرورش شکل می گیرد، البته خانواده نیز متأثر از آموزش و پرورش است، چرا که پدر و مادر خود پرورده ی آموزش و پرورش هستند. اگر ما بخواهیم به یک جامعه ی مدنی متعادل و انسانی برسیم، اول و آخر کار این است که به آموزش و پرورش بپردازیم(ماهنامه نگاه، 1376، ص 89).

پژوهش های متعدد نشان داده است که آموزش، بهره وری را افزایش می دهد (قاسمی پویا، 1380، ص 16)

توشیون کو یکی از بنیان گذاران ژاپن امروز، نقش سازنده و بارور کننده ی انسان و آموزش و پرورش را در توسعه ی اقتصادی و اجتماعی چنین بیان کرده است:

«ما نه هیچ منبع طبیعی داریم و نه قدرت نظامی، ما فقط یک منبع در اختیار داریم، ظرفیت ابداع مغزهایمان، این منبع پایان ناپذیر است. باید آن را بسط داد، تربیت کرد، تمرین داد، مجهز ساخت این قدرت دماغی خواه ناخواه در یک آینده ی نزدیک گران بهاترین و خلایق ترین ثروت مشترک همه ی بشریت خواهد شد.»

با توجه به این واقعیت که رشد ملی نه فقط به مدد منابع مالی بلکه بیشتر به یاری انسان های فرهیخته صورت می گیرد، نقش آموزش و پرورش بخصوص مدیران آموزشی در جهت شکوفایی هر چه بیشتر استعدادهای نهفته ی دانش آموزان (با واسطه ی معلمان) بیشتر آشکار می شود.

ایجاد محیط مناسب
اساسی ترین راه برای ایجاد محیط مناسب و مطلوب در آموزشگاه، این است که مدیر یا رهبر آموزشی نسبت به افرادی که با او در تماس هستند احترام لازم به عمل آورد. این افراد شامل معلمان و نیز دانش آموزان می باشد. (همان صص 20 ـ 19)

«ایجاد محیط مناسب و مطلوب در اموزشگاه، به رفتار و نظر مدیر آموزشگاه درباره ی زندگی معلمان در خارج از آموزشگاه بستگی کامل دارد. رهبر آموزشی می تواند از راه برطرف کردن مسائل و مشکلات معلمان، محیطی مطلوب و مناسب برای رشد و نمو دانش آموزان آموزشگاه فراهم آورد.» (همان، ص 21)

ایجاد روحیه ی قوی
«روحیه عبارت از واکنشی است عاطفی و ذهنی که شخص درباره ی کار و حرفه اش دارد. در دستگاه های صنعتی چنین مطالعه شده است که بین روحیه ی ضعیف و بالا بودن میزان غیبت یا تأخیر، ارتباط نزدیکی وجود دارد. اتلاف وقت و بی اعتنایی در کار و شانه بالا انداختن و کار امروز را به فردا افکندن و همیشه لب به شکایت گشودن، نشانه ناخشنودی از کار است. در حالی که نشاط و شوق و به موقع بر سر کار حاضر شدن و اعتماد داشتن به همکاران و … از روحیه ی قوی به شمار می رود.(همان صص 48 ـ 47)

توجه به مشکلات معلمان و اولویت بر رفع آن ها
«معلمان نیاز به آرامش فکری و احساس امنیت شغلی و مالی دارند و باید این نیازها طوری تأمین شود که آ نها بتوانند در کمال آرامش و راحتی به کارهای فکری خود مانند فکر رکدن برای پیدا کردن راه حل های مناسب برای حل مشکلات دانش آموزان، طرح درس و تدریس مناسب بپردارند.(میر کمالی، 1381، صص 167 ـ 166)

به وجود آوردن شرایط راحت در محیط کار
وجود شرایط مناسب و راحت در محیط کار موجب احساس، سر زندگی و ایجاد روحیه ی بهتر و علاقه بیشتر به کار و زندگی می شود. تسهیل امکانات و شرایط که انجام امور را راحت تر و مؤثر تر سازد، معلمین را به کارشان علاقه مند می سازد و در نهایت آن ها را به کا رو فعالیت بیشتر در مدرسه و کلاس وا می دارد.(همان، ص 168)

رفاه و آسایش در زندگی
معلمان خواهان امنیت و رفاه در زندگی هستند. رفاه در انی جا به مفهوم تجمل نیست. رهبر آموزشی باید همه ی همّ خود را برای تأمین احتیاجات اساسی معلمان به کار برد. باید همیشه معلمان را از کوشش هایی که جهت بدست آوردن اوضاع بهتر زندگی معلم صورت می گیرد آگاه ساخت. هرگاه رهبر رسمی اقدامی درباره ی برطرف کردن دشواری های معلمان صورت دهد و آنان را از کیفیت آن مطلع نسازد از اقدام خود بهره ی مطلوبی نگرفته است.(وایلز، 1382، صص 53 ـ 51)

اوضاع مطلوب ومناسب کار
«معلمان میل دارند کاری داشته باشند که دارای اوضاع مطلوب و مناسب باشد. این اوضاع بر حسب افراد تفاوت می کند اما بدون شک زمینه هایی از قبیل دلپذیر بودن محیط کار، نظافت و پاکی، وسایل و لوازم تازه و نو، تدابیر مربوط به راحتی و آسایش کارمند، حمایت و یاری مدیر از کارکنان زیر دست از جمله اوضاع و احوالی است که همه خواهان آن ها هستند.» (همان ص 55).

«فراهم ساختن اتاقی جهت استراحت معلمان تأثیر زیادی در ایجاد امکانات مطلوب محیط کار دارد. معلمان به محیطی نیاز دارند که در آن بتوانند لحظه ای چند بیاسایند و تجدید قوا نمایند. پولی که صرف خرید لوازم و اثاثه جالب و راحت برای اتاق کار معلمان می شود موجب تقویت روحیه ی معلمان و افزایش رغبت و علاقه آنان به کار و غرور و افتخارشان در دستگاه آموزش و پرورش خواهد شد.

احساس علاقه و دلبستگی
«معلمان احتیاج دارند، به گروهی که با آن کار می کنند وابسته باشند. بررسی هایی که در کارخانه ها به عمل آمده است نشان می دهد که این میل و احتیاج یکی از مهمترین عامل های مؤثر در میزان تولید فردی است. علاقه و احتیاج به عضویت و مقبول بودن در گروه بیشتر از حقوق و پاداش مادی در میزان کاری که یک فرد انجام می دهد تأثیر دارد.

منابع و مآخذ

1. سلیمی، قربانعلی: مقدمه ای بر روش تحقیق در آموزش و پرورش، انتشارات گویا، 1379.

2. عصاره، علیرضا:عوامل مؤثر بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان،مجموعه ی مقالات چهارمین کنفرانس آموزش ریاضی، 1379.

3. کریمی، عبدالعظیم: تربیت آسیب زا، انتشارات سازمان انجمن اولیاء و مربیان، زمستان 1380.

4. مجله ی پیوند، تابستان 1381.

5. علوی، سید کامران: تفکر و زبان (رشته ی روان شناسی). انتشارات متون درسی دانشگاه پیام نور، تهران، 1379.

6. سالی براون و هلن هورن، مترجم: فرخ لقا رئیس دانا. 500 نکته چگونه کیفیت آموزش را بهبود بخشیم. چاپ خانه ی قدیانی، تهرانی، 1379.

7. آقازاده، محرم: راهنمای روش های نوین تدریس، انتشارات آییژ، پاییز 1386

8. سیف، علی اکبر: روان شناسی تربیتی، انتشارات متون درسی دانشگاه پیام نور، تهران، 1377

0

معرفی بنیادین رشته آموزش ابتدایی پیشینه برنامه درسی رشته آموزش ابتدایی مربوط به تصویب قانون تأسیس دارالمعلمین مرکزی در سال 1297 است.

معرفی بنیادین رشته آموزش ابتدایی پیشینه برنامه درسی رشته آموزش ابتدایی مربوط به تصویب قانون تأسیس دارالمعلمین مرکزی در سال 1297 است. برنامه این دوره با تحصیل در رشته علوم تربیتی آغاز شده است. اقدام بعدی در زمینه برنامه درسی معلمان ابتدایی، تصویب برنامه درسی دانشسرای مقدماتی در شهریور ماه 1313 است. مواد درسی دانشسرا را دروس علوم پایه و علوم انسانی و همچنین کارهای دستی و فلاحتی، اصول تعلیم و تربیت و اصول علم اخلاق تشکیل می دادند. در سال تحصیلی 49-1348 جدول ساعات هفتگی مواد درسی دانشسراهای مقدماتی بازنگری شد و مواد درسی آن شامل: علوم تربیتی و روانشناسی، زبان و ادبیات فارسی و روش تدریس آن، علوم ریاضی و روش تدریس آن، علوم تجربی و روش تدریس آن، علوم اجتماعی و روش تدریس آن، علوم دینی و اخلاق و روش تدریس آن، زبان خارجه، امور تربیتی و هنری، تربیت بدنی و تدریس عملی بود. برنامه مزبور، تا سال 1358،برای پذیرفته شدگان سوم متوسطه نظام قدیم اجرا می گردید.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون دو برنامه درسی یکی توسط مراکز تربیت معلم وابسته به وزارت آموزش و پرورش در سطح کاردانی و دیگری توسط دانشگاه ها با عنوان»رشته علوم تربیتی گرایش آموزش پرورش پیش دبستانی و دبستانی «در سطح کارشناسی در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تهیه و اجرا شده است. برنامه درسی کاردانی در سال 60-59 با 72 واحد و شامل دروس عمومی به میزان 15 واحد، دروس تربیتی 19 واحد، دروس تخصصی در هر رشته، 38 واحد تصویب شده است. در سال 1372 نیز برنامه کارشناسی علوم تربیتی گرایش آموزش و پرورش پیش دبستانی و دبستانی تدوین و جهت اجرا به کلیه دانشکده های علوم تربیتی ابلاغ گردید، که مجموع واحد های درسی آن 142 واحد و شامل: 21 واحد دروس عمومی، 61 واحند دروس اصلی)پایه(و 50 واحد دروس تخصصی و 8 واحد انتخابی است. این برنامه ها تا سال 1392 مبنای پذیرش دانشجو توسط مراکز آموزش عالی بوده است. عمر این برنامه ها بالغ بر 20 سال است و طبیعتاً تحوالت ناشی از یافته های علمی حوزه علوم تربیتی و نیز تغییرات برنامه های درسی دوره ابتدایی طی ده 80 و 90 در برنامه های درسی این دوره اعمال نشده است. فاصله برنامه درسی تربیت معلم ابتدایی با نیازهای نظام آموزشی و نیز تحوالت علمی موجب خواهد شد دانش آموختگان این رشته، در بدو ورود برای اجرای برنامه های درسی خود نیازمند آموزش باشند و نتوانند تحوالت حوزه علوم تربیتی را دنبال نمایند. از این رو ضروری است در راستای اساسنامه نامه دانشگاه فرهنگیان و جهت گیری های اتخاذ شده در»برنامه درسی ملّی تربیت معلم«این برنامه ها مورد بازنگری قرار گیرد.

منبع: دانشگاه فرهنگیان

0
1- روش سخنرانی: در این روش، معلم مطالب درسی را به دانش آموزان انتقال می دهد. وظیفه اصلی معلم، انتقال معلومات و اطلاعات درسی به دانش آموزان است. وظیفه دانش آموزان، گوش دادن، نوشتن و یادداشت برداشتن است. در این روش می توان، ذهن دانش آموز را به بانکی تشبیه نمود که باید در آن پول اندوخته شود، در اینجا نیز، ذهن دانش آموز باید مملو از معلومات گردد، مطالب را در ذهن نگه دارد و هنگام امتحان یادآوری نماید. روش سخنرانی، محاسن و معایبی دارد. در یک جلسه سخنرانی، می توان مطالب زیادی را به دانش آموزان انتقال داد، صرفه جویی در زمان و امکانات و نیاز کم به وسایل و امکانات تکنولوژی آموزشی، از محاسن این روش می باشد. با توجه به امکانات کم در برخی از مناطق، معلم می تواند با استفاده از این روش، حجم بسیاری از اطلاعات را به افراد انتقال بدهد.
2- روش نمایشی: در این روش، معلم مهارت و کار خاصی را به طور عملی در برابر دانش آموزان انجام می دهد و دانش آموز پس از مشاهده مراحل کار، سعی می کنند، کار را به همان ترتیب انجام بدهند. در این روش، مشاهده و سپس تقلید از معلم، بسیار مهم می باشد. 3-روش ایفای نقش در این روش، معلم از دانش آموزان می خواهد که یک قطعه نمایش یا تئاتر را اجرا کنند، به گونه ای که در این فرایند، هر یک از فراگیران، ایفای نقش خاصی را به عهده بگیرند. از طریق این روش، می توان بسیاری از مهارتها، از قبیل فن بیان، ایجاد ارتباط و ابراز وجود را به دانش آموزان یاد داد.روش ایفای نقش، محاسن و معایبی دارد که به ترتیب زیر می باشد:این روش، موجب درمان افراد خجالتی می گردد. البته باید توجه نمود که در ابتدا، نقشهای ساده را به آنها واگذار نمود. این مسأله در مورد دانش آموزان بسیار فعال نیز، کاربرد بسیاری دارد، زیرا آنها می توانند، فرایند ایفای نقش را به خوبی دنبال کنند. عیب آن نیز این است که نیاز به امکانات بسیاری دارد و در همه دروس قابل استفاده نیست.
4- روش اکتشافی یا یادگیری اکتشافی در این روش، معلم کاری انجام نمی دهد، بلکه دانش آموزان را در برابر مسائل مختلفی قرار می دهد. دانش آموز باید ابتدا مسأله را درک کرده و بداند که مسأله چیست؟ سپس از طریق ارائه شواهد و اطلاعاتی در مورد آن مسأله، فرضیات و راه حلهایی ارائه می کند، فرضیات را در معرض آزمایش قرار می دهد کنند. در یادگیری اکتشافی، دانش آموز را در برابر اطلاعات و یادداشتهای قبلی قرار نمی دهیم، بلکه سعی می شود که وی در جریان آموزش، مسائل متفاوتی را کشف نماید و راه حلهایی را برای مسأله پیدا کند. زیرا اکتشاف، به معنای کشف معلومات ندانسته می باشد.
5-روش پرسش و پاسخ: این روش، در اکثر مواقع مکمل روش سخنرانی است و اکثر معلمان، این دو روش را با یکدیگر این روش، در اکثر مواقع مکمل روش سخنرانی است و اکثر معلمان، این دو روش را با یکدیگر تلفیق می نمایند تا از طریق آن، نقاط ضعف دانش آموز را برطرف نمایند. در این روش، معلم پرسشهایی را مطرح نموده و بر اساس پاسخهای ارائه شده توسط فراگیران، سوالات جدیدی مطرح می شود و در طی یک روال منطقی، فراگیران را به سمت راه حل مسأله و مسائل مورد نظر هدایت می نماید. در این روش، دانش آموزان از طریق سوالات درست، حساب شده و سنجیده، به سمت یافتن راه حلهای درست سوق داده می شوند. از این طریق، جنبه انفعالی روش سخنرانی تا حدی از بین رفته و دانش آموز در جریان یادگیری، مشارکت فعالی پیدا می کند.
6 - استفاده از روشهای سمعی – بصری: استفاده از وسایل آموزشی از قبیل اوپک، اورهد، اسلاید، ویدیو، تلویزیون و حتی ضبط صوت، سبب تنوع کلاس درس می شود،، در دوره دبستان، باید به منظور ایجاد انگیزه بیشتر در یادگیری، کاهش خستگی و کسالت دانش آموز و جذاب کردن محیط آموزشی، حداکثر استفاده را از این وسایل به عمل آورد. تفکر کودک در دوره دبستان، عینی است. بنابراین، هر چه مطالب عینی تر باشند، دانش آموز آنها را بهتر درک می کند. در این دوره، بهتر است که از تلفیق روشها استفاده نمود. برای مثال، موردی را نمایش می دهیم یا کودک اضافه کردن یک ماده شیمیایی به ماده دیگر را مشاهده می کند و ما در حین نمایش، توضیح می دهیم. در برخی از مواد درسی، مثل تعلیمات اجتماعی، تلفیق روش نمایشی و روش سخنرانی، می تواند از سایر روشها موثرتر باشد.در بین روشهای مذکور آزمایشی در دوره دبستان، کدام روش موثر تر است؟با توجه به دو شعار فعال بودن و مشارکت دانش آموزان در امر یادگیری و آموزش چگونه یاد گرفتن، می توان گفت که یادگیری اکتشافی، دقیقاً مبتنی بر آن دو روش است؛ البته یادگیری اکتشافی، باید در همه مراحل تدریس اعمال شود، نه در کلیه دروس. در این زمینه، می توان گفت که روشها مطلق نبوده، بلکه در دوره ابتدایی، با توجه به امکانات، ماده درسی، سن کودک، ویژگیهای دانش آموز، فضای آموزشی، زمان و به طور کلی، تمامی شرایط موثر در آموزش یادگیری اکتشافی، بهترین روش می باشد. هر چند که تنها روش نیست و گاهی اوقات، معلم به ناچار باید از روشهای دیگر استفاده کند. در دوره ابتدایی، نوع مسأله باید بسیار آسان باشد تا دانش آموز از عهده حل آن برآید.در صورتی که یادگیری اکتشافی منطبق با توانایی و میزان رشد ذهنی دانش آموز باشد، تأثیر بسیاری بر یادگیری ها و تغییر رفتار دانش آموز دارد.
منابع و ماخذ
1- آقازاده محرم.راهنمای روش های نوین تدریس بر پایه پژوهش های مغز محوری.
2- احدیان، محمد و آقازاده، محرم، راهنمای روشهای نوین تدریس برای آموزش و کارآموزی تهران، آیش (1378).
3- پارسا محمد. روان شناسی یادگیری بر بنیاد و نظریه ها: - 1372 – انتشارات بعثت – تهران.
4- دکتر خورشیدی، عباس. روشها و فنون تدریس:– چاپ اول – تهران – 1381. – انتشارات یسطرون
5- شعبانی.حسن.مهارت های آموزشی وپرورشی انتشارات سمت.
6- دکتر ذوالفقاری.حسن.راهنمای تدریس کد 51 ناشر ک اداره کل چاپ وتوزیع کتاب های درسی سال 1381.
7- رستگار،طاهره - مجید ملکان ". آشنایی با یاد گیری از طریق همیاری.
8- عباسی، محمد رضا(1379)، عناصر ساختاری روش حل مسئله، مجله رشد تکنولوژی آموزشی، شماره5.
9- فورجیان، نادر قلی و همکاران. نظریه های یادگیری و فراشناختی در فرآیندیادگیری و یاد دهی:–– چاپ اول – تهران 1377. انتشارات تربیت
10- قاسمی – پویا، اقبال. راهنمای علمی پژوهش در عمل:– پژوهشکده تعلم و تربیت
11- قربانی.قربانعلی.وهمکاران.آموزش راههای یادگیری نشر دانشجو..سال 1382.
0
روشهای آموزش سنتی مبتنی بر این تفکر بود که یادگیری اساسا عبارت از کسب دانش و مهارتهاست و ارزشیابی عمدتا آزمونهای نوشتاری (کتبی) محدود می شد.روشهای جدید آموزش و پرورش در پرتو تازه های روانشناسی و پرورشی، که بر اصلاح و بهبود رفتار،مداومت در رشد،یادگیری متنوع و متعدد،و آگاهی تاکید می کند. در هماهنگی با این مفهوم روشهای جدید آموزش و پرورش و یادگیری،ارزشیابی نه تنها یادگیری های موضوع های درسی را مورد توجه می دهد،بلکه بر ارزشیابی نگرشها،علاقه ها، عادات کاری، رشد جسمانی،سازگاری فردی – اجتماعی نیز تاکید می کند.هم چنین،با توجه به اینکه نوع مدارس ابتدایی مورد تقاضای جامعه شامل شناسایی بهتر طبیعت یاد گیرندگان و فرایند یادگیری،و شناسایی ارتباط تنگاتنگ آموزش و پرورش با تقاضا و نیازمندیهای زندگی در جامعه امروزی، و توسعه روشهای آموزش بر اساس هدفهای کلی است و هدفهای کلی مدارس ابتدایی،در هزاره سوم می تواند شامل تسلط بر فرایندهای اساسی تربیت شهروندان جهانی،شکوفایی توانایی های بالقوه خلاقیت کودکان،پرورش جسم و بهداشت روانی است،معلمان و مدیران دوره ابتدایی که به طور مناسبی برای مشارکت در توسعه این برنامه مدارس ابتدایی تربیت شده باشند به درک کامل اصول روشهای ارزشیابی از پیشرفت دانش آموزان نیاز دارند.
موارد مهم در ارزشیابی مقطع ابتدایی
1- ارزشیابی پیشرفت دانش آموز بخش جدایی ناپذیر مسئله بهسازی برنامه درسی مدارس ابتدایی است.
2- وظیفه ارزشیابی انتخاب یا حذف فعالیتها نیست بلکه تعیین نوع تجارب آموزشی است که نیازهای کودکان را تا مین خواهد کرد.
3- ارزشیابی شامل گرد آوری اطلاعات شواهد جامع درباره توانایی ها، موقعیت و پایگاه کودکان و مسائل آنان با وسائل و ابزارها،با روشهای رسمی و غیر رسمی،سازمان دادن و تفسیر شواهد و اطلاعات گردآوری شده به صورت توصیفی جامع از کودک درباره زمینه و پیشینه تجربه آموزشی اوست (تعریف ارزشیابی).
4- یک برنامه ارزشیابی مناسب از پیشرفت دانش آموز باید:
الف) ارتباط نزدیکی با هدفهای پذیرفته شده و مصوب داشته باشد.
ب) جامع و ناظر بر همه جنبه های آموزشی و رشد کودک باشد.
ج) مداوم و مستمر باشد.
د) به صورت همکاری و مشارکت معلمان، والدین،و خود کودک باشد.
ه) نتایج ارزشیابی برای اصلاح و بهسازی مداوم و مستمر برنامه درسی مورد استفاده قرار گیرد.
5- عوامل اصلی رشد و توسعه کودک که باید ارزشیابی شوند شامل:
الف) توانایی های دهنی و علمی کودک
ب) پیشرفت در حوزه های متعدد برنامه درسی
ج) سازگاری فردی اجتماعی
د) وضعیت و موقعیت جسمانی کودک
و) توسعه نگرشها
ز) توسعه مهارتهای انجام دادن کارهای مدرسه
ح) توسعه ابراز- وجود آفرینشی
ط) توسعه تفکر انتقادی
ی) سرانجام پیشینه (پس زمینه) خانه و اجتماع محلی کودکان است.
6 –گزارشهای تشخیصی واقعی به اولیای کودکان درباره پیشرفت کودک در مدرسه پایه و اساسی برای برقراری تفاهم متقابل، و رفتارهای خوب و پسندیده، همکاری بین معلمان و والدین است که امکان بهسازی محیط آموزشی و برنامه درسی کودک را فراهم می آورد.
منابع و مآخذ
1- تقی پور ظهیر،علی،1387،برنامه ریزی درسی برای مدارس ابتدایی در هزاره سوم،تهران:آگه
2- صافی،احمد، 1380، آموزش و پرورش سه گانه،تهران،سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)
3- شعبانی،حسن،1371،مهارتهای آموزشی و پرورشی،تهران،سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)
4- صافی،احمد،1383،سازمان و قوانین آموزش و پرورش،تهران،سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)
5- ملکی،حسن،1380،برنامه ریزی درسی،مشهد،پیام اندیشه